جمعیت جهان در ۲ دهه گذشته ۲۷ درصد افزایش پیدا کرده و از نزدیک ۶.۱ به ۷.۴ میلیارد نفر رسیده و بهاینترتیب، سالانه ۱.۳۷ درصد رشد داشته است.
به گزارش پايگاه خبری عصر هشت، مرتضی اصانلو در ادامه این مطلب نوشت: از سوی دیگر، میزان مصرف سرانه براساس آمارهای سال ۲۰۲۰ چیزی حدود ۱۰ تن است.مطالعات اخیر نشان داده است که اگر همین سیر صعودی و میانگین مصرف را مبنای محاسبات خود برای ۲۰ سال آینده در نظر بگیریم، بشر در سال ۲۰۴۰، به چیزی حدود ۹۰ میلیارد تن فلز و کانی نیاز دارد که برای تامین آن یا باید ۶۷۲ میلیارد تن باطلهبرداری انجام شود یا این مقدار باطله، در مرحله فرآوری تولید کند.
اگر یک نوزاد متولد ۲۰۲۳ را در نظر بگیریم، متوسط نیاز این فرد به فلز و کانی تا سن ۷۰سالگی، بهطورمتوسط ۱۰ تن است. این عدد باتوجه به مصارف انسان مدرن در قالب محصولات صنعتی، کشاورزی، دارویی، خودروی شخصی، عمومی و... در نظر گرفته شده، البته همانطور که اشاره شد، این عدد میانگین است؛ زیرا کشورهایی که درآمد کمتری دارند و جیدیپی آنها سالانه زیر ۵ هزار دلار است، مصرف فلز و کانی کمتری هم دارند، اما مصرف در چند کشوری که سرانه جی دی پی آنها بالای ۱۰ هزار دلار است، بهطورمیانگین ۲۰ تن محاسبه شده است، پس سرانه مصرف بهطورمتوسط، با در نظر گرفتن سقف و کف این اعداد، چیزی حدود ۱۰ تن بهازای هر نفر میشود.
زمین ۲ بخش دارد؛ آب و خشکی. بخش بزرگی از زمین، یعنی چیزی حدود ۷۰ درصد آن، با آب پوشانده شده است که در قالب اقیانوس، دریا، دریاچه، شط و رودخانه وجود دارد. در بخش خشکی، که ۳۰ درصد از سطح زمین را پوشانده، ذخایر سطحی زمین، که عیار بالایی داشتند، نزدیک سطح بودند، دسترسی به آنها آسان بود و استخراجشان با هزینه کمی انجام میگرفت، یا بهرهبرداری شده یا در حال بهرهبرداری است و دیگر چیزی زیادی از آنها باقی نمانده و منابعی که هنوز تقریبا دستنخورده باقی مانده، در اعماق زمین قرار دارد، اما هم عیار این ذخایر کم است و هم تخمین میزان آنها سخت، علاوه بر این، استخراج و ترابری آنها هم با دشواریهای فراوانی روبهرو است.یکی از گزینههای موجود، معدنکاری در بخشهای آبی کره زمین است. بهرهبرداری از اقیانوسها هیچ مشکل حقوقی ندارد.
بهعبارتدیگر، اقیانوسها به تکتک افراد روی کره زمین تعلق دارد و هر کشوری که از پول، تکنولوژی و قدرت کافی برخوردار باشد، میتواند نسبت به بهرهبرداری از این منابع و ذخایر اقدام کند و در حال حاضر برخی کشورها سرگرم این کار هستند، اما باتوجه به تکنولوژی موجود، در حال حاضر تا عمق ۲۰۰ متری از بستر اقیانوس کاوش شده و ذخایر آن موردبهرهبرداری قرار گرفته است.بنابراین هنوز راه درازی تا دستیابی به اعماق اقیانوس وجود دارد، زیرا کار بسیار دشواری است. برای مثال، بعضی از قسمتهای اقیانوس آرام، که بزرگترین اقیانوس دنیا است، تا ۱۰ هزار متر هم میرسد و با امکانات موجود نمیتوان به این بخشها دسترسی پیدا کرد.یکی از مشکلاتی که بشر برای چنین کاری باید از پیش پای خود بردارد، درست در همین نقطه است. بهدلیل اینکه، دادهها و اطلاعات موجود نسبی است، بنابراین بهجای تجزیهوتحلیل آنها با هوشطبیعی باید از هوشمصنوعی استفاده کرد.
پس در آینده نقش هوشمصنوعی، پررنگتر است و باید رباتها در این زمینه فعالتر شوند، یعنی ابزار باید جایگزین انسان شود و این یکی از مهارتهایی است که نسل بعدی فعالان معدن باید بیاموزند، پس برای این منظور باید آموزشهای دانشگاهی تغییر کند و روزآمد شود.در بعضی دانشکدهها، برنامهریزیهای آیندهنگرانه صورت گرفته است. برای مثال مدرسه معدن کلرادو که رتبه اول را در جهان دارد، موضوعات مرتبط با آینده معدنکاری را تا حدودی درسآموزهای خود وارد کرده و در حدود ۱۳ درصد از دروس این دانشگاه در زمینه توسعه پایدار تنظیم شده است.